BARWY POŻEGNAŃ

                                                        Pablo Picasso "Tragedia"

                                                                 powrót zimy
                                                    spod płaszcza wdowy rąbek
                                                             czerwonej sukni

                                                           na niej naszyta łata
                                                              z jego garnituru

                                                             zapada zmierzch
                                                           naprzeciwko światło
                                                              z domu sąsiada

                                                             siedząc bez ruchu
                                                        przyglądam się blaskowi
                                                         bursztynu z nad morza

                                                            chłopczyk układa
                                                             serce z muszelek

                                                                odchodząc
                                                        w kolorowej butelce
                                                              zamykam łzy

Rengay - Magdalena Banaszkiewicz 1,3,5/ Katarzyna Tkacz 2,4,6

Zamknęła za sobą drzwi.
Wyszła w tajemnicy i milczeniu,
bez żadnego pożegnania.
Z bagażem, bez walizki.

Dzień za dniem w podróży,
tak prędko zmienił się w dekadę.
Kiedy zatrzymała się z niczym,
siadając pod jedynym drzewem?
Sama nie wiedziała, nie czuła nic.

Zmęczenie nie pozwoliło na więcej.
Przestała dźwigać ciężar świata,
gdy w Jej zmarnowanych oczach,
odbiła się Jego niewinna postać.

W jednej chwili na głowie poczuła
wianek z polnych kwiatów,
upleciony przez Ukochanego.
Jednak nie poczuła już czy to jawa czy sen.

Alexandre Cabanel "Ophelia"

Nad miastem wzeszło słońce,
a w naszym świecie tylko chłód.
Ściany zimne, jak nigdy,
tak jak twarze Tych, którzy obok nas.
Tych, którzy odwracają wzrok.

Dlaczego się nie pożegnałaś?
Obiecywałaś, że zawsze będziesz,
że będziesz na mnie czekała.
Co zrobiłam, czego nie widziałam,
że złamałaś przysięgę?

W milczeniu, smutku, potoku łez,
idę tam, gdzie spoglądają na mnie oczy
w których widzę tylko Ciebie.
Może Ktoś powie, co Ty chciałaś?
Może uśmiechnie się, choć jeszcze raz, jak ty?

                                                                                                               
















Pablo Picasso "Kobieta z założonymi rękami"