Szukasz mnie wszędzie.
Rozglądasz się w tył w przód,
z uwagą patrzysz przed siebie.
Wyobrażasz sobie, że rozmawiamy.
Każdego dnia uczysz się mnie na nowo.
Czy, aż tak się zmieniłam?
Może wszystkiego nie dostrzegasz?
Nie poszukuj, nie dostrzegaj,
tylko bądź, jak kwiat, który trzymam w dłoni.
Byś, gdy znów będziesz mnie tylko szukał,
nie ujrzał pustki, która pozostanie na zawsze. Edvard Munch "Dwoje samotnych ludzi"
Piękny wiersz.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam :)
Piękno, często wywodzi się z prawdy.
UsuńDziękuję za Twoje odwiedziny i Twoje słowa Hanno.
Pozdrawiam Cię :-)
Kasia