sobota, 12 listopada 2016

BARWY POŻEGNAŃ

                                                        Pablo Picasso "Tragedia"

                                                                 powrót zimy
                                                    spod płaszcza wdowy rąbek
                                                             czerwonej sukni

                                                           na niej naszyta łata
                                                              z jego garnituru

                                                             zapada zmierzch
                                                           naprzeciwko światło
                                                              z domu sąsiada

                                                             siedząc bez ruchu
                                                        przyglądam się blaskowi
                                                         bursztynu z nad morza

                                                            chłopczyk układa
                                                             serce z muszelek

                                                                odchodząc
                                                        w kolorowej butelce
                                                              zamykam łzy

Rengay - Magdalena Banaszkiewicz 1,3,5/ Katarzyna Tkacz 2,4,6

6 komentarzy:

  1. Bardzo wzruszające... Ale ... Małgorzata?...

    OdpowiedzUsuń
  2. Dziękujemy Marto!

    Z mojej strony mogę powiedzieć, że tak to właśnie miało wyglądać.
    A to co nie powinno się zdarzyć zostało naprawione, gdy tylko komputer na to pozwolił.
    Na szczęście nie "zastrajkował" na dłużej :-)

    Dziękuję za odwiedziny i pozdrawiam serdecznie :-)
    Kasia

    OdpowiedzUsuń
  3. Czasem takie psikusy komputery płatają, że głowa mała... Pozdrawiam Was obie serdecznie M :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Komputery i myśli Marto.
      Zamieszczając post myślałam, o mojej Mamie, która ma na imię Małgorzata.
      Ale okazało się, że pomyłka była powiązana z prawdą dlatego, że w przeszłości tak czasem nazywano Magdalenę :-)
      Więc jak widać wszystko się z sobą ładnie połączyło :-)

      Jestem pewna, że teraz mogę powiedzieć, nie tylko w swoim imieniu :-)
      I my Cię z uśmiechem pozdrawiamy :-)
      Kasia

      Usuń

  4. Dziękuję za zaproszenie, Kasiu :-)
    Bardzo miło wspominam ten utwór.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To ja dziękuję Magduś :-)

      Dziękuję za każde słowo i każdą chwilę podczas wspólnego tworzenia!
      Mieliśmy szczęście przeżyć chwile, które mam nadzieję, nie raz się jeszcze powtórzą :-)

      Serdeczności :-)
      Kasia

      Usuń