wieczór wigilijny
brak miejsca przy stole -
operacyjnym
niedziela, 22 grudnia 2013
piątek, 13 grudnia 2013
SZYBUJĄCY ORZEŁ
szybujący orzeł -
coraz wyżej się wzbija
balon córeczki
czwartek, 5 grudnia 2013
KROPLE DESZCZU
krople deszczu -
spadają na ziemię
jabłka z drzewa
środa, 27 listopada 2013
wtorek, 19 listopada 2013
PRZYKRE WSPOMNIENIA
przykre wspomnienia -
szybko odleciały
bociany z gniazda
niedziela, 10 listopada 2013
piątek, 1 listopada 2013
OSTATNI DOTYK
ostatni dotyk
moje ręce
na jej grobie
środa, 23 października 2013
CENTRUM MIASTA
Jan Vermeer "Kobieta w błękitnej sukni"
centrum miasta -
nadal zakorkowane
kupione wino
wtorek, 15 października 2013
sobota, 5 października 2013
piątek, 27 września 2013
niedziela, 22 września 2013
PŁYTA NAGROBNA
płyta nagrobna -
całkowicie zniszczona
komoda babci
niedziela, 15 września 2013
PIEC KAFLOWY
Lord Frederic Leighton "Samotność"
piec kaflowy -
każdego dnia chłodniejszy
jego pocałunek
piątek, 6 września 2013
wtorek, 27 sierpnia 2013
wtorek, 20 sierpnia 2013
JEJ POLICZKI
jej policzki
nadal się rumienią -
jabłka w piekarniku
poniedziałek, 12 sierpnia 2013
niedziela, 4 sierpnia 2013
sobota, 27 lipca 2013
czwartek, 18 lipca 2013
czwartek, 11 lipca 2013
BAŃKA MYDLANA
Jean-Baptiste Simeon Chardin "Bańka mydlana" 1739
bańka mydlana
- tak szybko rozpływa się
on - w jej ramionach
wtorek, 2 lipca 2013
MUZEUM
Castiglione Giuseppe "Widok Grand Salon Carre w Luwrze" 1861 Luwr, Paryż
muzeum -
coraz więcej ludzi
na obrazach
poniedziałek, 24 czerwca 2013
sobota, 15 czerwca 2013
piątek, 7 czerwca 2013
ODPŁYWAJĄCY JACHT
źródło: m.onet.pl/wiadomosci,svfnb
odpływający jacht -
wciąż stoi w miejscu
wyrzucony pies
czwartek, 30 maja 2013
WIECZORNY SPACER
Auguste Rodin "Myśliciel" 1880-1881
wieczorny spacer
znowu wpatrzona we mnie
figura z brązu
środa, 22 maja 2013
wtorek, 14 maja 2013
wtorek, 7 maja 2013
poniedziałek, 29 kwietnia 2013
sobota, 20 kwietnia 2013
sobota, 13 kwietnia 2013
sobota, 6 kwietnia 2013
czwartek, 28 marca 2013
czwartek, 21 marca 2013
czwartek, 14 marca 2013
czwartek, 7 marca 2013
czwartek, 28 lutego 2013
piątek, 22 lutego 2013
piątek, 15 lutego 2013
sobota, 9 lutego 2013
Moje haiku, które wysłałam na Konkurs nr 9 w Gnieździe Zięby (temat lód).
Ten konkurs, był pierwszym konkursem haiku w jakim kiedykolwiek brałam udział.
stara lodziarnia
kolejny dzień topnieją
sople na dachu
14 pkt (5+3+3+2+1) - 10 miejsce
wizyta w schronisku
tak mocno skute
lodem jezioro
bez punktów
czwartek, 7 lutego 2013
czwartek, 31 stycznia 2013
piątek, 25 stycznia 2013
sobota, 19 stycznia 2013
poniedziałek, 14 stycznia 2013
środa, 9 stycznia 2013
- Ileż to wiosen liczy niewiasta obok? - zapytał mężczyzna siedzący przy mnie.
- Kogo ma pan na myśli?
- Jak to. Oczywiście panią.
- Ja się jeszcze nie urodziłam.
- Co też panienka opowiada. Przecież rozmawiamy. Nie można prowadzić dialogu z osobą, której jeszcze nie ma.
- Mówi pan tylko do mojego ciała i tylko ono odpowiada.
- Więc, tak jak mówiłem, prowadzimy konwersację.
- Ależ nie, samo ciało do tego nie wystarczy. Potrzeba serca i duszy. A, ja ich jeszcze nie posiadam.
- Każdy człowiek je ma. Taka piękność żyć już może około dwudziestu pięciu lat, rozwijając właśnie dzięki nim to, co ma w sobie najlepszego.
- Tak. Dwadzieścia pięć, to idealna liczba. Za dwadzieścia pięć dni, miesięcy, a może lat przywitam mój cały świat.
- Nic z tego nie pojmuję. Świat, życie, znajduje się choćby w księżycu w który wpatrujesz się tu i teraz.
- W ogóle dlaczego tak się dzieje? Nie szkoda na to nocy? Można by w tych chwilach robić cudowne rzeczy, spotykać się z przeznaczonymi sobie ludźmi. Może nawet znaleźć miłość.
- Miłość? - powtórzyłam na cały głos, jakby chcąc przekrzyczeć własne myśli.
- Nie szukam tego uczucia. - Człowiek w kapeluszu dziwnie na mnie popatrzył. Chyba dopiero teraz uwierzył mi i poczuł, że nie mam serca i duszy.
- Jak można nie szukać miłości - spytał mnie nerwowo.
- To istota życia. Już od tej nocy jestem tego pewien.
- Ale, proszę mnie wysłuchać do końca - cicho wyszeptałam nie chcąc się sprzeczać.
- Nie szukam miłości dlatego, że już ją czuje. To nad nią teraz czuwa moje serce i dusza. Dlatego twierdzę, że jeszcze się nie narodziłam. Stanie się tak dopiero, gdy usłyszę bicie jego serca. Poczuję dotyk jego dłoni, a nasze usta podczas pocałunku przejdzie dreszcz. - W tym momencie zaczęły mi płynąć łzy, oczy zajaśniały blaskiem, znanym tylko nielicznym, a na ustach pojawił się uśmiech, którym obdarowałam księżyc, który każdej nocy, wszędzie wygląda tak samo. W który co wieczór i noc, wpatrują się zakochani wiedząc, że tylko on, może wskazywać im właściwą drogę po której mają kroczyć, aż do złączenia na zawsze swoich ciał, serc i dusz.
Widząc to dżentelmen siedzący obok mnie, bezszelestnie wstał z ławki i zniknął we mgle. Już nigdy więcej nie zjawiając się w tym miejscu.
Czyżby pojął moje słowa? A, może je poczuł?
Katarzyna Tkacz
- Kogo ma pan na myśli?
- Jak to. Oczywiście panią.
- Ja się jeszcze nie urodziłam.
- Co też panienka opowiada. Przecież rozmawiamy. Nie można prowadzić dialogu z osobą, której jeszcze nie ma.
- Mówi pan tylko do mojego ciała i tylko ono odpowiada.
- Więc, tak jak mówiłem, prowadzimy konwersację.
- Ależ nie, samo ciało do tego nie wystarczy. Potrzeba serca i duszy. A, ja ich jeszcze nie posiadam.
- Każdy człowiek je ma. Taka piękność żyć już może około dwudziestu pięciu lat, rozwijając właśnie dzięki nim to, co ma w sobie najlepszego.
- Tak. Dwadzieścia pięć, to idealna liczba. Za dwadzieścia pięć dni, miesięcy, a może lat przywitam mój cały świat.
- Nic z tego nie pojmuję. Świat, życie, znajduje się choćby w księżycu w który wpatrujesz się tu i teraz.
- W ogóle dlaczego tak się dzieje? Nie szkoda na to nocy? Można by w tych chwilach robić cudowne rzeczy, spotykać się z przeznaczonymi sobie ludźmi. Może nawet znaleźć miłość.
- Miłość? - powtórzyłam na cały głos, jakby chcąc przekrzyczeć własne myśli.
- Nie szukam tego uczucia. - Człowiek w kapeluszu dziwnie na mnie popatrzył. Chyba dopiero teraz uwierzył mi i poczuł, że nie mam serca i duszy.
- Jak można nie szukać miłości - spytał mnie nerwowo.
- To istota życia. Już od tej nocy jestem tego pewien.
- Ale, proszę mnie wysłuchać do końca - cicho wyszeptałam nie chcąc się sprzeczać.
- Nie szukam miłości dlatego, że już ją czuje. To nad nią teraz czuwa moje serce i dusza. Dlatego twierdzę, że jeszcze się nie narodziłam. Stanie się tak dopiero, gdy usłyszę bicie jego serca. Poczuję dotyk jego dłoni, a nasze usta podczas pocałunku przejdzie dreszcz. - W tym momencie zaczęły mi płynąć łzy, oczy zajaśniały blaskiem, znanym tylko nielicznym, a na ustach pojawił się uśmiech, którym obdarowałam księżyc, który każdej nocy, wszędzie wygląda tak samo. W który co wieczór i noc, wpatrują się zakochani wiedząc, że tylko on, może wskazywać im właściwą drogę po której mają kroczyć, aż do złączenia na zawsze swoich ciał, serc i dusz.
Widząc to dżentelmen siedzący obok mnie, bezszelestnie wstał z ławki i zniknął we mgle. Już nigdy więcej nie zjawiając się w tym miejscu.
Katarzyna Tkacz
piątek, 4 stycznia 2013
Subskrybuj:
Posty (Atom)