Rozglądasz się w tył w przód,
z uwagą patrzysz przed siebie.

Każdego dnia uczysz się mnie na nowo.
Czy, aż tak się zmieniłam?
Może wszystkiego nie dostrzegasz?
Nie poszukuj, nie dostrzegaj,
tylko bądź, jak kwiat, który trzymam w dłoni.
Byś, gdy znów będziesz mnie tylko szukał,
nie ujrzał pustki, która pozostanie na zawsze. Edvard Munch "Dwoje samotnych ludzi"
Piękny wiersz.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam :)
Piękno, często wywodzi się z prawdy.
UsuńDziękuję za Twoje odwiedziny i Twoje słowa Hanno.
Pozdrawiam Cię :-)
Kasia