czwartek, 27 lutego 2014

MELODIA DUSZY

                                             Teodor Axentowicz "Dama w parku"

                                                          dźwięk wiolonczeli -
                                                         nadal pełen smutku
                                                                jego wzrok

                                                            opuściłem głowę
                                                      prosząc o przebaczenie

                                                            stojąc w milczeniu
                                                       słyszę coraz głośniejszy -
                                                                szelest liści

                                                            mogiła sprzed lat
                                                     wspomnienia przerywa nos
                                                            bezpańskiego psa

                                                           nawet on nie czuje
                                                          by wciąż była blisko

                                                               już za bramą
                                                          patrzymy na siebie
                                                             gra harmonijka


                                 Rengay - Katarzyna Tkacz 1,3,5 / Adam Augustin 2,4,6

6 komentarzy:

  1. Droga Kasiu
    Pięknie się kłaniam i jeszcze raz dziękuję za to że chciałaś się ze mną spotkać na symbolicznym moście łączącym nasze wyobraźnie. Mogłem dzięki temu uczestniczyć w wędrówce duszy która szuka ukojenia w romantycznej melodii i popadając w melancholię i zadumę na włąsnym losem.
    Okazuje się że wrażliwej ludzkiej duszy wystarczy coś tak małego, jak dotknięcie wilgotnego psiego nosa, aby zrozumiał jakim tropem powinien dalej ruszyć.
    Szczere spojrzenie w oczy bliskiej istoty i normalna melodia codziennego życia, które jest tu iteraz jest wystarczającym powodem aby żyć i cieszyć się z tego.

    Pozdrawiam ciepło,
    Adam

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Adamie
      Bardzo dziękuję Tobie, za zaproszenie do krainy, tak wielu emocji, które mogłam dzięki Tobie poczuć i przeżyć.
      To był dla mnie wyjątkowy czas, który pozwolił mi nie tylko odkryć swoje możliwości, ale i po raz kolejny, zrozumieć to, że w życiu trzeba iść drogą uczuć i marzeń, którą pokazuje nam serce.
      Gdy tworzyliśmy, zajrzałam w głąb siebie i wiem, że w Naszej podróży, poszliśmy idealną drogą, która prowadzi poprzez smutek, romantyczne melodie, do wyjątkowych chwil, których żadne inne nie są w stanie zastąpić.
      Taką drogą powinno się kroczyć, nie tylko w marzeniach, czy wierszach, ale i w życiu, każdego dnia.
      I choćby nie wiem, jak długa i kręta była droga, którą trzeba iść, nigdy nie można zmienić kierunku.
      Wtedy nie tylko w momencie, gdy dotknie nas wilgotny nos psa, ale w każdym innym, będzie można poczuć bliską nam Osobę i być wiecznie szczęśliwym człowiekiem.
      Bo Miłość daje nam to, czego nic innego nie może.


      Pozdrawiam Cię z uśmiechem, kierując do Ciebie tylko dobre myśli:)
      Kasia


      Usuń
  2. Bardzo mi się podoba Wasze Rengay

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękujemy bardzo:)
      Myślę, że mogę to zrobić nie tylko w swoim, ale i w Adama imieniu.

      Dziękuję również, za to, że zagościłeś w moich skromnych progach!


      Pozdrawiam serdecznie:)
      Kasia

      Usuń
  3. piękne słowa . mniej znaczy więcej .
    mało głosek a wielki przekaz nastroju , chwili , uczucia .
    pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  4. Tak wielu Ludzi, wciąż goni, nie wiadomo za czym, a tak naprawdę wszystko, co najważniejsze mają blisko siebie.
    Gdy się kocha i jest się kochanym, tak prawdziwie, nie potrzeba więcej.
    Nawet, często słowa są zbędne, bo wtedy mówi się, nie tylko głosem.

    Pozdrawiam serdecznie, dziękując za odwiedziny, które bardzo mnie ucieszyły, tak jak pozostawione słowa:)
    Kasia

    OdpowiedzUsuń